Idealna sekretarka powinna mieć savoir vivre, etykietę biznesu i podstawowe elementy protokołu dyplomatycznego w małym palcu i oczywiście przestrzegać zawartych w nich zasad w każdym momencie oraz stanowić dla przełożonego szefa protokołu. Oto najważniejsze, podstawowe informacje.

Sekretarka ma zawsze prawo ubierać się w kostium.

Jeżeli jej przełożonym jest kobieta sekretarka powinna się tak ubierać, aby było od razu wiadomo kto tu jest szefem a kto sekretarką ( np. przełożona ma czarny kostium, sekretarka szary). Czy elementem kostiumu powinna być marynarka czy żakiet?

Marynarkę zakładamy przy wykonywaniu czynności codziennych.

Jest najbardziej oficjalna.

Żakiet jest na okazje bardziej uroczyste.

Jeżeli czeka nas wieczorne służbowe przyjęcie bezpośrednio po pracy zakładamy sukienkę z dekoltem (ewentualnie nagie ramiona czy plecy) a do niej marynarkę. Na wieczór zdejmujemy marynarkę, zmieniamy biżuterię, robimy mocniejszy makijaż. Uważamy z kolorami. Najlepiej: czarny, szary, biały i inne kolory z dużą domieszką czerni czy szarości (latem bieli) – np. bardzo ciemna c

Jak ognia unikamy brązowego (nie budzi zaufania i nie podnosi autorytetu (jest kolorem służby), różowego, fioletowego i wszystkich ostrych kolorów.

Pamiętajmy: orły są szare, a papugi kolorowe.

Buty skórzane na obcasie (nie za wysokim) z zakrytymi palcami i piętami.

Zawsze nosimy rajstopy (jedna dodatkowa para w torebce, ze dwie w szafie sekretariatu – w tej szafie powinny być również w razie czego inne elementy ubioru, możemy np. się pobrudzić).

Makijaż tylko maskujący – nie powiniien się rzucać w oczy..

Biżuterii mało. Najlepiej jeden pierścionek (jeżeli złoto to tylko stare lub białe) i naszyjnik – najlepiej białe perły.

Włosy – fryzura konserwatywna, kolor konserwatywny. Lepiej nie używać lakierów. Dobry jest tzw. klej.

Paznokcie zadbane, w kolorze naturalnym. Nie mogą być długie lub dziwaczne.

Okulary mają pasować do kształtu głowy i kolorystycznie do ubioru. Jeżeli nie mamy wielu par – srebrne.

Nigdy na nikogo nie patrzymy sponad okularów.

Nigdy nie „poprawiamy urody”, gdy ktoś nas widzi.

Torebka dostosowana do wielkości sekretarki, nie za duża, dostosowana fasonem i kolorem do butów. Klasyka – ten sam kolor.

Teczka, notes, portfel, wizytownik, etui na okulary itp. najwyższej jakości dostosowane stylem i kolorem do butów i torebki. Klasyka – ten sam kolor.

Parasolka najlepiej mała, dobrana kolorystycznie do ubioru, np. w kolorze kostiumu czy butów.

Perfumy delikatne, ledwo wyczuwalne. W dzień najlepiej woda toaletowa. Klasyczne na dzień (nigdy orientalne; kwiatowe tylko w porze letniej). Najlepiej coś co powszechnie kojarzy się z „najwyższą półką”, powaga i biznesem: „Chanel nr5” czy „5th avenue”. Pamiętajmy o tym, by nie łączyły się na nas z innymi intensywnymi zapachami: mydła, szamponu, kremu, perfum, które używaliśmy kilka dni temu.

Podczas powitania zapinamy przynajmniej jeden guzik w marynarce czy żakiecie.

Gości częstujemy herbatą zaparzoną w dzbanku lub podajemy esencje i wrzątek (nie serwujemy herbaty w torebkach). Jeśli podajemy herbatę w dzbanku podajemy również wrzątek w drugim dzbanku.

Herbatę podajemy tylko w filiżankach.

Cukier serwujemy w cukierniczce, w kawałkach. Do tego szczypczyki.

Do herbaty możemy podać na półmisku ciasteczka lub ciastka.

Do ciastek podajemy albo widelczyki albo łyżeczki (gdy jest dużo kremu) albo jedno i drugie.

Kawę serwujemy tylko z prawdziwego ciśnieniowego ekspresu, chyba, że gość życzy sobie zalewaną.

Śmietanka do kawy tylko w dzbanuszku.

Do kawy podajemy tylko ciasteczka i czekoladki – nigdy ciastek.

Jeżeli serwujemy alkohole w kieliszkach zawsze, również podczas ich podawania, ujmujemy je za nóżkę.

Nie serwujemy żadnych alkoholi i napojów w butelkach. Albo nalewamy je do naczyń albo podajemy w karafkach lub dzbankach o kształtach właściwych dla danego typu alkoholu czy napoju.

Nie wieszamy nigdy torebki na oparciu krzesła.

Oprócz eleganckiego długopisu mamy zawsze eleganckie pióro (jedno i drugie dobrane kolorystyczne do pozostałych gadżetów). Gdy to możliwe używamy tylko pióra.

Mamy trzy typy wizytówek: służbowe, służbowe z telefonem prywatnym (dla tych osób, które muszą mieć z nami stały kontakt), tylko z imieniem i nazwiskiem, ewentualnie funkcją (dla tych mężczyzn, którzy wręczyli nam swoją wizytówkę, ale nie będą się z nami kontaktować służbowo, a nie chcemy aby kontaktowali się z nami prywatnie).

Stanisław Krajski