Mamy zupełnie inne podejście do chleba niż reszta Europy. Inaczej go dzielimy i inaczej go jemy. Nie wynika to z jakiejś naszej długiej tradycji. Jest efektem traumy PRL-u. Chleb kroimy na kromki i albo je smarujemy masłem i nakładamy na niego wędliny czy ser, a następnie odgryzamy po kawałku albo po prostu gryziemy suchą kromkę traktując to jako dodatek do niektórych potraw.
Zachowanie takie dziwi cudzoziemców, którzy z reguły łamią chleb i małe jego kawałeczki, tak jak nakazuje savoir vivre, wkładają do ust. Wędliny jedzą  wtedy krojąc je nożem i wkładajac ich kawałki do ust widelcem.