W literaturze przedmiotu jest niewiele informacji o tego typu koszulach. Zlazłem informacje na ich temat tylko w dwóch książkach.

Oto cytat z książki C. Lechevalier pt. „Dobrze ubrany mężczyzna” (tłum. M. Kozłowska, Wiedza i Życie, Warszawa 2004, ): „Biały kołnierzyk typu Windsor, wyszukany, zawsze biały, kontrastujący z kolorową bądź wzorzystą tkanina koszuli. Bardzo dobrze wygląda z krawatem, ale wcale nie gorzej bez”( s. 63.); „Koszula z białym kołnierzykiem i białymi mankietami. Dwukolorowa koszula wraca do łask. (…) Taka koszula wymaga noszenia krawata i spinek do mankietów”.

W książce K. Johnson Gross, J. Stone pt. „Mężczyzna sukcesu. Jak dobrać garderobę, by zdobyć i utrzymać posadę” (tekst: M. Salomon, Przekład B. Gutowska-Nowak, Muza S. A., Warszawa 2005) znajdujemy w kilku miejscach omówienie takich koszul. Autor dopuszcza je w oficjalnym stroju korporacyjnym (elegancki garnitur ciemny), ale oczywiście tylko z krawatem (s. 22, 128, 132).

Patrząc z punktu widzenia etykiety takie koszule zakładamy tylko do ubioru weekendowego. Można je założyć jednak również na bardzo nieformalne okazje czy spotkania, gdzie nie obowiązuje żaden klasyczny strój. Należy je zaliczyć bardziej do koszu; awangardowych niż eleganckich.

Dodałbym od siebie, że przy takich okazjach koszula tego typu będzie znakiem dbałości o strój, a zarazem tzw. niedbałej elegancji.

Stanisław Krajski