Wszystkich nas zapewne uczono kiedyś, jako dzieci, że palcem się nie pokazuje. Takie nauki zostają głęboko wyryte w pamięci. Tworzy się pewien wzorzec kulturowy („Nie pokazuj palcem”). Pokazywanie palcem było wielokrotnie w literaturze i filmie oceniane jako prostackie. (Np. w serialu BBC „Pan wzywał Milordzie”). Stąd luzie skojarzenia i reakcje.

Pamiętam siedziałem kiedyś z żoną hotelowej restauracji. Przede mną siedziała elegancka para i nagle ona coś pokazała palcem. Moja (wewnętrzna) reakcja na to była bardzo negatywna.

Sądzę, że nie zawsze pokazanie palcem ma taki prostacki wymiar. Jak to jednak może wyglądać w oczach postronnego obserwatora (którym może być dla nas ktoś ważny)? Jakie będą jego kulturowo-emocjonalne reakcje? Na te pytania nie potrafię odpowiedzieć.

W związku z tym proponowałbym, aby jednak powstrzymywać się od pokazywania czegokolwiek palcem, a co najwyżej pokazywać całą ręką „szlachetnym gestem”.